Waar vele carnavalsverenigingen in den lande hun feesten houden in horeca - gelegenheden, huren De Rossumdaerpers dorpscentrum De Wieken (om het plastisch uit te drukken) kaal. Het betekent dat zij voor bijna alles zelf moeten zorgen, met als gevolg dat er een gigantische organisatie nodig is om de evenementen te kunnen houden. Er bestaat een zogenaamde ‘harde kern’ van ongeveer zeventig medewerkers die zich het hele jaar door inzetten, maar tijdens de oktoberfeesten en het carnaval verlenen meer dan honderd vrijwilligers hun medewerking. Dat vraagt natuurlijk een duidelijke structuur, waardoor zij allemaal onder de vele commissies vallen die onze vereniging rijk is.

 

Het begon natuurlijk allemaal met een bestuur geïnstalleerd, waarna er natuurlijk ook een Raad van Elf moest komen. Met de komst van een tent in n1978 veranderde echter alles. Een tentcommissie werd in het leven geroepen die het één en ander goed voor moest bereiden. Met de komst van de tent werd de bar ook een heet hangijzer. Al die bezoekers moesten natuurlijk wel van een droogje en een natje worden voorzien. Een stel enthousiastelingen ging aan de slag en bouwde een bar. Ongemerkt groeide de groep uit tot de barcommissie en kreeg al gauw de naam PeeVee mee.

 

In die roerige jaren werden er verschillende commissies in het leven geroepen. Een optochtcommissie boog zich voortaan immers over start van het feest en om dat in goede banen te leiden volgde er tevens een wagencommissie, die de praalwagen van De Rossumdaerpers elk jaar voor zijn rekening neemt. Om de taakstelling dat mensen van alle leeftijden iets van hun gading moeten vinden bij de feesten, ontstond in die fase tevens de jeugd- en bejaardencommissie. Uit deze fase van onze geschiedenis stamt eveneens de pr-commissie die zich aanvankelijk vooral richtte op de jaarlijkse Rossumkoerant, maar die werkzaamheden zijn inmiddels uitgebreid met het onderhouden van contacten met de vele regionale media, het onderhouden van de Internetsite en het verzorgen van de eigen social media. Daarvoor worden alle functies – van schrijven tot fotografie, van opmaken tot filmen – door eigen mensen vervuld.

 

Het licht en geluid vraagt eveneens de nodige aandacht. Een sfeervolle entourage trok uiteraard meer bezoekers dan een kale tent. Met al die bands en conferenciers moest ook het geluid in prima staat zijn. De commissie ‘Licht- en geluid’ zorgt ervoor dat zowel het publiek als de artiesten kunnen genieten en niets te klagen hebben. In eerste instantie werd bijna alles bestuurd door mannen. Maar die mannen brachten ook vrouwen mee en vooral de dames van de leden van Raad van Elf waren op zichzelf aangewezen. Daar werd al snel wat op gevonden. Voor de entree en garderobe waren immers ook mensen nodig en al gauw vormde deze groep vrouwen zich tot hofdames.

 

Een carnavalsvereniging zonder narrinnen was geen echte carnavalsvereniging, dus ging de club naarstig op zoek naar een paar frivole meisjes die de argwanende over de streep moeten trekken. Ook dansmariekes mochten niet ontbreken en nadat een groep majorettes benaderd was om tijdens het carnaval de feestvreugde te doen vergroten was ook dat probleem weer opgelost.

 

Tussendoor werd in 1986, toen de Rossumdaerpers de tent verruilden voor De Wieken, de tentcommissie omgedoopt tot zaalcommissie. Die krijgt ondersteuning van de ‘Vutters’ van De Rossumdaerpers. Die bewijzen dat de moderne senior bruist van de activiteiten. Deze groep helpt elke keer mee bij het opbouwen en afbreken van De Rossumburcht en vormen in dat geheel een onmisbare schakel.

 

Hoewel De Rossumdaerpers al enkele jaren de wens hadden om een Convent van oud-Prinsen en Prinsessen op te zetten, werd deze groep met bijna alle Prinsen die ooit het feest hebben geleid pas in 2003 opgezet. Zo’n beetje alles wat met carnaval te heeft te maken, was al jaren bij De Rossumdaerpers terug te vinden. Het ontbrak de feestvierders in feite aan niets. Toch bestond er lange tijd een knagend gevoel over een punt dat wel gemist werd: een eigen dweilorkest. In november 2003 werd echter ook deze wens gerealiseerd.

 

Een grote groep vrijwilligers zetten zich in voor de veiligheid tijdens de evenementen. Of het nu gaat om brandweerzaken, beveiliging of EHBO, De Rossumdaerpers hebben deze kennis in huis. Als deze mensen bij de ingang van de zaal staan, zijn zij in de buurt van het Eatböchie; de plek waar iedereen iets te eten kan kopen. Want niet alleen voor het natje, maar ook voor het droogje wordt gezorgd. Het onderstreept eens te meer dat het de feestvierder aan niets ontbreekt bij de Rossumdaerpers.